Dünya Yolcusu

Ne de güzel söylemiş Neşet Babam, bir anadan dünyaya gelen yolcu.. Hepimiz aynı yol için geliyoruz dünyaya, zaman geçtikçe amaçlarımız değişiyor, yolumuzu değiştirmeden farklılaştırıyoruz.

Güzel olmadan, güzelleşmeden, güzelleştirmeden yaşayıp gidemiyoruz maalesef. İyi olmak, güzeli seçmek varken; kötü olmayı, kolayı tercih ediyoruz.

Bu dünya yalan dünyası. İyilik yapan insanların, doğruyu tercih edip, doğruyu savunan insanların enayilik ile yaftalandığı bir dünyada, yüzyılda yaşıyoruz.

Dünya, dün de kalır yâ hu. Sen bugüne, an'a bak demişler.

Bazen dünya telaşına kapılıp gidiyoruz. Kim olduğumuzu, nereden geldiğimizi unutarak hırsa, egoya, nefse yenik düşerek yaşıyoruz. Ta ki, Allah bize haddimizi bildirene dek..

Ben bu dünya telaşında en çok sevmeyi sevdim. Sonra beklemeyi sevdim. Sonra onu sevdim.. Sevgim ona zarar vermesin diye hep uzaktan sevdim. Gülüşlerini, alnındaki damarları, sesini, bakışını.. Sanki hep kanatları üzerimde gibi, yanında değilim ama buradayım korkma der gibi.

Birden bir mesaj, bir arama ya da ansızın karşımda göreceğim gibi. Seni görünce hep gülümserim ya hani sonra sen de gülersin bana. Özledim bana gülümsemeni, göz göze gelmeyi, sana şımarmayı, nazımı çekmeni, hatta kızmalarını bile..

Bir gün olur da dönmek istersen, gelmek istersen çekinme olur mu? Sana sınırsız tahammülüm var. Gelmezsen de geceleri üzerini ört, deli yatarsın üşüme bir de arabayı yavaş sür olur mu?

Dünya denilen bu yolculukta; en müstesna, en nadide, en güzel yolcusun.